وبسایت رسمی محمدحسین داودی در لوکس بلاگ

مثل فلسفه
مثل شعر
مثل ریاضی
مثل ... عشق
حداقل برای من
برای شاعری مبهوت
شما نفهمیدید
ما هم نمی فهمیم
که دنیا دنیای نفهمیدن است
مثل چیزی که حالت را خوب کند
دلت را صاف

راستش خیلی حالم خوش نیست
شاید مریض شده ام

تو خوب باش
برایت امیدوارم
که امید حالت را بهتر می کند

مثل یک ساز غمگین
که بین این سر و صدا
غمگینت می کند
که دنیا دنیای غم است

برایت دعا می کنم
تو هم برای من دعا کن
حداقل برای من
برای شاعری مبهوت

شعر از : محمد حسین داودی

پائیز برگ ریزان
نسل بهاری من
اندوهگین و تنها
فصل نداری من

با واژه های وحشی
از بندگی مگویید
با کرکسان چه حاجت
شعر قناری من

عهدی که واژه با ما
عهدی که بسته بودیم
آری قرار این بود
تا بی قراری من

ما کشتگان مهریم 
در صبح دیر سعدی
از شب پرستی تو
تا روزه داری من

من شیر پنجشیرم 
با صدهزار طالب 
میجنگم و نیامد
یاری به یاری من

هرگز بدان نماند
دنیا به هر دوامی
هرگز بدان نمیرد 
امیدواری من

فصل سقوط برگو 
انبوه برگ خشکو 
کبریت خشموجهلو 
افغان و زاری من

ما سوگوار خویشیم 
جنگل به جشن و رقصند 
با انتقام سختی
از نسل جاری من

شعر از محمدحسین داودی

جیرجیرک بس کن این آواز تکراری را

بس کن این افسون هشیاری را

نعره ی آهن

نعره ی انسان

قصه ی فریاد بی پایان

غصه ی نان ، غصه ی صدها هزاران چیزدیگر

غصه ی فردا برای شبنشینان کافیست

چشمهای مردمم آکنده از نقاشی است.

گوشه ای تنها زچشم خلق پنهان گشته ای ازچه؟

قصه می خوانی برای که؟

کیست گوش خود سپارد تا تو بنشینی بخوانی قصه هایت را

قصه ی یک رنج بیگاری

قصه ی یک رنج بیگاری را

جیرجیرک کودکان خوابند

مردمم خستند

شرم کن کم کن صدایت را

جیرجیرک شبپرستان با تو رقصیدند ، بد کردند؟

مطرب صدها هزاران سال بیداری

ساز ناکوکت صدایش گنگ است

خیز و بشکن سازعیاری را

ازچه می رقصی میاور خفت و خواری

جیرجیرک مشکن این اکرام اجباری را

جیرجیرک راحتم بگذار ازجانم چه می خواهی؟

ناله کم کن می نویسم

جیرجیرک می نویسم شعر بیداری را

می نویسم شعر بیداری را

شعر از : محمد حسین داودی